Nieuwe grammatica van de sex

De seksuele problematiek waarmee onze maatschappij steeds nog worstelt, zou nagenoeg opgelost zijn als we de seksualiteit van het kind accepteerden en daarnaar handelden. [...] In feite is het kindbeeld dat aan deze visie ten grondslag ligt een karikatuur. Sexloos zijn alleen de poppen die we onze kinderen geven om mee te spelen. Met hun levensecht open- en dichtgaande oogjes zijn ze, geslachtsloos als we ze maken, de symbolen van de seksuele onderdrukking waaraan we onze kinderen onderwerpen. Dit zal veel mensen overdreven klinken, maar in feite heb ik mijn best gedaan me zachtzinnig uit te drukken. De onderdrukking van het kind is de ergste die er op dit ogenblik in onze maatschappij op seksueel gebied nog bestaat, omdat het bijna nooit in staat is zich eraan te onttrekken. [...]

Er bestaat in onze samenleving een bijgelovige angst voor seksuele omgang tussen kinderen en volwassenen. De lezer zal uit voorgaande paragrafen al begrepen hebben dat ik die angst onmogelijk kan delen. Dat zou ook onlogisch zijn. Positieve waardering van de lustbeleving houdt in dat wat voor onszelf niet schadelijk is, het ook niet kan zijn voor het kind. Anders gezegd: wie seksualiteit slecht vindt voor een kind, vindt in diepste wezen de seksualiteit zelf slecht. Een rationele benadering, op basis van een positieve instelling ten opzichte van sex, voert tot een precies tegenovergestelde conclusie dan de gebruikelijke. Als we sex waardevol vinden, en menen dat iedereen de kans moet hebben er zo bedreven mogelijk in te worden, dan is het natuurlijk alleen maar gunstig voor een kind als het zo vroeg mogelijk ervaring op kan doen met een volwassene, mits die natuurlijk zelf zijn seksualiteit als iets positiefs waardeert. [...]

Dat zal dan ook wel de reden zijn waarom bijna iedereen zo overdreven bang is voor mensen die contacten met kinderen zoeken: men stelt zich altijd weer voor (weer die preoccupatie met de coïtus) dat zulke mensen dat willen, terwijl ze in werkelijkheid in verreweg de meeste gevallen heel wat anders willen. Een van de voornaamste wensen immers zal zijn ook het kind seksueel plezier te bezorgen, en dat kan heel moeilijk door het pijn te doen, te mishandelen of bang te maken. Daarom zullen andere mogelijkheden om het kind te prikkelen, met de hand of de mond, of het 'gewoon maar wat vrijen', de voorkeur krijgen.

bron: Uit het boek 'Nieuwe grammatica van de sex' door Peter van Eeten; Alpha-boek; Uitgeverij Bert Bakker, Den Haag; 1973