Nogmaals pedoseksualiteit

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Door: Henri Methorst

In Van 't Zelfde 13 opende Jan Sleegers een diskussie over pedofilie. Zijn opinie roept gelukkig nog steeds reakties op bij lezers, en die lezers schrijven. Na Jan Sleegers reageerde Jan Glastra van Loon (in nummer 14). Wij zetten de discussie graag voort; hieronder met een bijdrage van Henri Methorst.

Na het sympathiek-objectieve stukje van Jan Glastra van Loon nog een paar gedachten over pedofilie. Hoewel ik zelf eerder op mensen boven de 30 gericht ben dan onder de 20, heb ik veel met pedofielen te maken gehad.
Over het 'geval Oude-Pekela' kunnen we zwijgen - dat was m.i. (met behulp van verdovende middelen) commercieel misbruik van jonge kinderen; voor landen met 'strenge zeden' zal porno nog wel lang verkoopbaar blijven. Van echte pedoseksualiteit was in feite geen sprake.
Dat kinderen (vooral extraverte) soms graag heel zinnelijk knuffelen, 'vrijen' en een begin van seks beleven, is duidelijk; ongecompliceerde, warmvoelende ouders voorzien in die behoefte aan lichamelijk contact. Dat is ook in Afrika gebruikelijk, meer dan bij ons Westerlingen. En verder 'doen' ze 'het' met vrindjes en vriendinnetjes (de ouderwetse vorm van 'doktertje spelen' zal wel al lang achterhaald zijn). Maar om nu van recht op zelfbeschikking van kinderen te spreken: menen we echt, dat kinderen die in ongedwongen sfeer opgevoed worden geen seks met elkaar hebben? Kinderlijke seks-spelletjes? En alle verhalen over kinderseks, die voor homo-kinderen zoveel meer betekend hebben dan voor hun hetero speelkameraadjes?

In de pedofiele situatie is het de oudere, die dringende behoefte heeft aan kinderkontakt. Hij kan de erotiek niet met een volwassene beleven; hij/zij is zich blijven identificeren met de eigen kinder- of puber-erotiek - hij leeft a.h.w. in heimwee. Hij moet seks met jongeren hebben, iemand van boven de 18 of 20 is voor hem geen 'erotisch object'. Naast zijn volwassen intellectuele, kunstzinnige talenten en morele ontwikkeling is hij op dit ene punt m.i. puber of adolescent gebleven. Zoals andere mensen een vader- of moederfiguur zoeken, zoekt hij partners, die overeenkomen met de leeftijd van zijn jeugdillusie.
Ik betrek hierin dus evenzeer de pedofiele heteroman, die zijn Lolita zoekt. Ook hij kan zich erotisch op haar nivo plaatsen en in sommige gevallen zijn jonge partner bereiken, bevredigen - al blijven ze verder twee verschillende generaties toebehoren.

In het algemeen kan het pedoseksuele kontakt, voorzover ik zien kan, voor de jongere geen kwaad, omdat het veelal hetero gerichte kinderen of pubers zijn (getuige ook beschrijvingen van Gide, Genet, Jef Last en vele anderen). De pedofiel zoekt eerder het simpele, min of meer animale sekskontakt. En een jongen van tussen de 10 en 16 zal best nieuwsgierig zijn naar de seksualiteit van een volwassen man. Hij zal de sensatie lekker vinden; en verder graag een oudere broer of oom hebben, die met het huiswerk help en mee naar de voetbalmatch gaat. Hoeveel kinderen van gescheiden ouders missen dat niet! En een jaar later hebben ze verkering met een meisje.

Een fundamenteel verschil maakt het, als de jongere (meisje of jongen) op zijn echte (nog sluimerende) erotiek aangesproken wordt; het jonge meisje, dat door haar heteroleraar of de heterojongen, die door zijn tante of onderwijzeres verleid wordt. Die meent zijn grote liefde ontdekt te hebben. Die jongeren (dat meisje, die homo-puber) vinden dat niet 'lekker' of 'onverschillig', die voelen zich op hun gevoel aangesproken. En óf ze raken echt erotisch verliefd. En ontdekken dat de oudere vooral hun jeugd en seks van ze wil en ze (als ze wat volwassen dreigen te worden) weer laat vallen. Dit kan voor de puber of adolescent een heel traumatische ervaring worden, even erg als desertie of verraad door een vader of moeder. Ik heb dat meermalen van nabij meegemaakt.
Dat een heterokind of adolescent door zo'n pedofiel kontakt homoneigingen krijgt, is uiteraard onzin. Hij vindt de seks lekker, grappig en heeft straks een meisje. Hij lijdt er soms wel onder ala de hulpvaardige broer/oom-figuur zijn erotische interesse in hem verliest en opeens uit zijn leven verdwijnt - hij kan hem dat heel kwalijk nemen, omdat dát en niet de seks de hoofdzaak voor hem was.

Hoofddrijfveer in pedofilie blijft, dat de oudere van dit soort sekskontakt afhankelijk is. De jongere is dat niet. Ik weet wel, dat als de vertrouwelijke vrindjessfeer eenmaal geschapen is (de pedofiel, zelf op dit punt kind of puber, schept dit vanzelf) de jongere meermalen het initiatief neemt en de oudere 'verleidt', alles o.k. Maar te spreken van pedagogische eros is onwaarachtig. Ook de vergelijking met Arabische of antiek-Griekse verhoudingen gaat mank, want daar zijn jonge vrouwen ongeëmancipeerd en onbereikbaar. De pedagogiek duurt zolang de sekssfeer duurt, en geen oudere (homo of hetero) zal zonder innerlijke erotische noodzaak, uit naastenliefde pedoseksualiteit bedrijven.
Dit alles klinkt misschien onnodig hard en kritisch. Ik weet dat, aan conventie en moraal voorbij, allerlei ongewone erotische relaties bekoorlijk en bevredigend kunnen zijn. Maar laten we volwassen en onvolwassen liefdesleven niet verwarren en niet pedagogisch noemen, wat het niet werkelijk is; het pedagogische is maar een bijprodukt.

bron: 'Nogmaals pedoseksualiteit' door Henri Methorst; Van 't Zelfde (Humanisten homobulletin), nr. 15; 1989?