Onmogelijk verlangen - Een moeder over haar pedofiele zoon

Hij was al heel jong een apart kind. Fijngevoelig, bang voor andere kinderen en veel meer op zijn gemak bij volwassenen. [...] In een periode waarin de nuance zoek lijkt en alle pedofielen worden beschouwd als potentiële kinderverkrachters, wordt het tijd voor een tegengeluid, vindt ze. De hetze jegens pedofielen die sinds de golf van recente kindermoorden is losgebarsten, stemt haar bitter. 'Ik wil niet beweren dat er geen ernstige dingen gebeuren, maar door wat er de laatste tijd allemaal over pedofielen wordt gezegd, voel ik me enorm op mijn ziel getrapt. Ik ben begaan met de slachtoffers en hun familie. Maar ook met het lot van mijn zoon. [...]

Nu de houding in de samenleving jegens pedofielen is verhard en vormen van eigenrichting toegenomen, spreekt ze zich in het openbaar niet meer uit over haar persoonlijke ervaringen. 'Het is goed dat hij al die opwinding niet meer hoef mee te maken. Jochim was een goed mens. Hij was meer dan alleen pedofiel. Maar dat wil bijna niemand horen. Nu hoeven ze nooit meer bang te voor hem te zijn.'

bron: 'Onmogelijk verlangen' door Ellen de Visser; De naam Jochim is op verzoek van zijn moeder gefingeerd; de Volkskrant; 10 december 1999