Pedofilie en onze behoefte om te haten

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

In het geval van de Zwarte Pedagogiek of de autoritaire trauma ligt de bron van de wond in het onderdrukken van gevoel en met name het onderdrukken van woede. Het mag de grootste leek duidelijk zijn dat dat leidt tot periodieke of spontane explosies van woede omdat het er toch vroeg of laat uit moet komen. Het probleem is dat degenen die onze woede verdienen verschoond blijven door de autoritaire conditionering die autoriteit in alle vormen de hand boven het hoofd houdt. Omdat de ellende die veroorzaakt wordt door politie / politiek / ambtenarij / leraren / artsen / advocaten / ouders / enz. niet op hun botgevierd kan worden zoeken we uitlaatkleppen in de vorm van anderen. [...]

De autoritaire trauma en triggers kenmerken zich met onredelijkheid; de felheid van reacties staat helemaal los van de acties waar ze op reageren. Zo is het pedofilie gebeuren ook volledig losgeslagen. Spreek je de doorsnee laconieke burger erover, plotseling komen voorstellen tot verminking en marteling naar voren als mogelijke 'oplossingen'. Als je dan vraagt naar de details van de begane misdaad waar ze op reageren blijken ze daar in 99% van de gevallen noch weet van te hebben noch in geïnteresseerd te zijn. Logisch, want het enige wat hen interesseert is dat ze een voor hun legitiem slachtoffer gevonden hebben, maar dan in de letterlijke zin! Zet zulke mensen in een jury en dan zal je pas echt een slachtoffer zien... Als je zelf last hebt van de autoritaire trauma kan je de redelijke kanten van de zaak ook niet aanhoren. Je wordt dan ook direct boos op degene die die probeert aan te dragen. Die is dan, voor je gevoel, inherent verdediger geworden van jouw vijand. Ook onzin, natuurlijk, want het is slechts iemand die verdediger is van rede en de zaak nuchter wil beschouwen vanuit de feiten. De vijand van onze autoriteiten, echter, volgens de autoritaire conditionering, is onze grootste vijand, dus kijk uit met het kritisch benaderen van de pedofiele problematiek, een van de redenen waarom het onredelijk beschouwd blijft worden: iedereen die het aanroert brandt z'n vingers. [...]

Weet, in ieder geval, voor de momenten dat je weer nuchter kunt nadenken, dat het 'pedofiele' probleem eigenlijk jouw probleem is met de onderdrukking die je zelf als kind ervaren hebt aan de hand van je eigen ouders. Zoek daar de oplossing voor of blijf je hele leven slachtoffers zoeken, zoals je kinderen ook zullen doen als je die (onbewust!) net zulk leed berokkent. Omdat je dus dan weigert ooit na te denken en onbewust, zoals altijd, je je kinderen hetzelfde aandeed als jou aangedaan is. Dat is het werkelijke kinderleed dat cultureel en in je beleving speelt en dat is de verklaring waarom je je zo kan opwinden over "pedofielen" en andere gemakkelijke slachtoffers... [...]

[D]e pedofiele-rammers baseren hun discriminatie op de wettelijke en culturele maatstaven en net zo hard overtreden ze de wet om mensen af te tuigen of erger. Het enige wat daarbij speelt is hun behoefte om terug te slaan. En zo gefrustreerd als ze zijn dat dat nergens mag, gaan ze uit hun dak als tenminste de cultuur hun agressie toestaat. Het mag duidelijk zijn dat hier noch logica noch zin achter steekt. Het is de behoefte om iemand te kunnen haten. [...]

Tot slot en in relatie tot Child Love TV. De argumentatie van de zgn. pedofielen heeft dus geen zin omdat het niet gaat om argumentatie. Het gaat niet om de feiten. Je zou nu kunnen bewijzen dat pedofilie goed is voor kinderen en nog zou dat niets uitmaken.

bron: Artikel 'Pedofilie en onze behoefte om te haten' door 'The S.E.E.D.'; www.anno70.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=65&Itemid=34; Anno70; 25 juni 2007