Recensie - Huisje, boompje beest - Roos Schlikker

Het verhaal speelt zich af in een Vinexwijk. Veertigers hebben er op woonerven hun huizen met tuinen. Drie echtparen te weten Joris en Lidia met hun twee kinderen Daniel en Sterre, Ramon en Evelien met dochtertje Lieke en buurvrouw Jonneke, die 3 kinderen heeft, maar haar man is op zoek naar zichzelf naar Portugal vertrokken en is zich al anderhalf jaar aan het bezinnen op zijn leven. Hun levens, die al de nodige problemen kennen, worden overhoop gegooid door de komst van een alleenstaande buurman Rob, een fotograaf. Een hele charmante man. Waarom komt hij daar wonen? Is dat verdacht? Er gaan geruchten op de tennisclub.

Roos Schlikker stelt in dit boek onder meer de volgende thema's aan de orde:

• midlife-crisis-problemen (tel of doe ik nog mee?)
• wil ik wel of niet nog een derde kind?
• hoe geef ik een eigen doel aan mijn leven?
• hoe ga ik om met ontevredenheid over mijn huwelijk?
• hoe belangrijk is je uiterlijk?
• wat onderneem je als je vermoedt dat er een pedofiel in jouw buurt woont?

Dit heeft ze gedaan in een vorm, die zulke extreme proporties aanneemt, dat de personages onecht worden. Welke man gaat in zijn eigen tuin zitten poepen? De sex-scenes in het boek komen heel bedacht over. Het verhaal van de bloempotman lijkt er met de haren te zijn bijgesleept en het einde daarvan is ook onbevredigend. Zijn het dromen of is het werkelijkheid, zoals bijv. de scène in een onweersbui. Het voegt ook niets toe aan het verhaal.

Ze slaat helemaal door bij het beschrijven van de nachtclubscène. Rob en Joris gaan daar naar toe, maar ik kan me niet voorstellen dat je daar iedereen zo maar mag fotograferen.

Het taalgebruik is simpel en probeert populair te zijn: bijv. pielemuisje. De kont van Lidia: dat is geen reetje maar een hertenkamp. Nou niet bepaald een fraaie metafoor.

Als Roos Schlikker dit hele verhaal ironisch heeft bedoeld als waarschuwing om iemand niet te snel te veroordelen, dan heeft ze dat bij mij niet kunnen bereiken. Ik kan me met geen van de personen identificeren, ik vind het een bedacht verhaal en de hoofdpersonen zijn één voor één karikaturen.

Hoe de klopjacht op de pedofiel eindigt zal ik niet verraden, maar ik vind ook het einde van het boek heel zwak. Jammer, want de onderwerpen zijn op zich best interessant genoeg om over te schrijven, maar in dit boek teveel tegelijk aangepakt en onuitgewerkt.

bron: 'Recensie van Huisje, boompje beest van Roos Schlikker' door 'Rietg' (70+ jaar), Leeuwarden; Een van de vele recensies van dit boek door lezers op bol.com; www.bol.com/nl/p/huisje-boompje-beest/9200000070999462/?suggestionType=typedsearch; Bol.com; 28 april 2017