Sex met kinderen: een merkwaardig boek

[O]p pag. 57 e.v. [van het boek 'Sex met kinderen'] geeft P. Vermeer in het verlengde van Sengers' bijdrage een serie voorbeelden van stammen waar pedofilie gewoon was. Ik wil die voorbeelden best geloven, maar ze zeggen me niets. Het karakteristieke namelijk van het soort culturen waarin pedofilie wel mogelijk blijkt, ligt in het feit dat dat culturen zijn van organische gemeenschappen waar iedereen elkaar kent en waar een vaste afspraak bestaat over wat wel en niet toegestaan is. Maar als een pedofiele man (zoals in een interview opgenomen in Sex met kinderen zegt dat hij in wijken in aanbouw nog wel eens kinderen treft met wie hij seksuele contacten heeft, dan legt hij het probleem bloot. Een contact van je kind met een bekend iemand die binnen de bekende patronen handelt, dat is - en daar weet een kind veel makkelijker wat goed voor hem is - iets heel anders dan het toevallige, anonieme contact. Wie er prijs op stelt, en veel mensen doen dat, de vrienden van zijn kinderen en de juffen en de meesters van de school en mijnheer van de gymclub en de juffrouw van het zomerkamp te kennen en af en toe te ontmoeten - voor zo'n vader of moeder is het anonieme contact in de wijk in aanbouw tussen een onbekende en zijn kind ontolereerbaar. Daar helpt geen eiland in de Stille Zuidzee aan.

bron: Artikel 'Sex met kinderen: Een merkwaardig boek' door Tessel Pollmann; Sekstant, nr. 10; december 1972