Slet & nicht - Nichten en vooroordelen
Leer jongeren ja te zeggen tegen seks dan begrijpen ze prima wanneer het nee is, maar als je hen leert om nee te zeggen dan zullen ze niet weten wanneer het ja is. Kennis over seksualiteit is bovendien nuttig voor het latere maatschappelijke functioneren van jongeren die er op hun werk, in de publieke ruimte en in de privé-sfeer mee te maken zullen krijgen en die dan minder verbaasd zullen zijn wanneer ze met homomannen als klanten of collega's te maken krijgen. De angsten van [Ronald] Plasterk en zijn medestanders hadden vooral betrekking op "onschuldige" meisjes die geen sletten mogen worden. Zulke puriteinse politici tonen hoe diep vooroordelen over seks en gender geworteld zijn en beletten juist de erotische emancipatie van meisjes en vrouwen die best zelf kunnen bepalen hoe ze haar seksleven inrichten. Seksueel onderwijs dient geen normen op te leggen, maar te leiden tot kennis en de mogelijkheid zelf keuzen te kunnen maken. [...]
Aan de heterokant zal vrijwel geen vrouw als slet gezien willen worden in woorden of door daden. De toenemende normalisering van homoseksualiteit maakt het overigens voor jonge homo's steeds moeilijker om het rijke seksuele leven van een oudere generatie na te beleven. [...] Zij ontwikkelen een weerzin tegen onmannelijkheid en expliciete seksuele uitingen, die zij liefst aan een oudere homogeneratie toeschrijven - zij zijn niet zó. [...]
De actieve man en de passieve vrouw blijven de algemeen geaccepteerde seksuele modellen voor Nederlanders en vormen de basis van een heteronormatieve moraal die seksuele variatie of diversiteit uitsluit. Er is in die pikorde geen plaats voor nichten of sletjes en evenmin voor masochistische mannen of zelfbewuste sekswerkers. [...]
Bij de Franse Revolutie kende de strafwet een viertal artikelen betreffende de "zeden" zoals dat heette; sindsdien in het aantal wetsbepalingen met enige schommelingen vooral toegenomen. Psychiatrische inzichten leidden tot een toenemende controle op wat "perversie" gingen heten. Vanaf de achttiende eeuw ontwikkelde zich een web van toezicht op kinderen om hen in een staat van onschuld te houden. Toen wilde dat zeggen een verbod op masturbatie, tegenwoordig is er een jeugddossier waarmee de minste ontsporingen worden voorzien en bestreden. Als politici en essayisten tegenwoordig hun seculiere verlichte opvattingen aanprijzen, dan is dat niet in de traditie van Sade en Fourier maar in die van heteronorm en seksuele eenkennigheid. Het is vreemd dat een natie die zichzelf prijst om haar seksuele vrijheid en tolerantie en dit zelfs als een bijzondere verworvenheid ziet, zich er op een essentieel punt weinig aan gelegen laat liggen en vrouwen en nichten op seksueel gebied als tweederangsburgers beschouwt. Die kinderen liever onschuldig houdt dan wetend maakt.
bron: Artikel 'Slet & nicht - Nichten en vooroordelen' door Gert Hekma; Gay News; november 2010