Stoeien met de kinderen en te ver gaan

Als parttime-medewerker van Pro Juventute ontving ik zojuist het februari-nummer van Mobiel [...]. Daarin een interview van een pleegmoeder met een psycholoog over geborgenheid, tederheid, knuffelen en lijfelijk contact. Aanleiding tot dit interview vormde een ingezonden (en afgedrukte) brief van een vroegere pleegmoeder die ongenoemd wil blijven. Ze vraagt daarin waar de grens ligt als het om lichamelijk contact tussen pleegouders en pleegkinderen gaat. Het is haar wel eens overkomen dat ze te ver ging en, zoals ze aan het slot schrijft: 'Misschien zijn er meer ouders die erover praten willen: dat ze stoeien met de kinderen waarbij men te ver ging en schrok'.

In het interview dat volgt kunnen we dan zien hoe begaafd de psycholoog z'n verbale rondjes draait en telkens net de steen des aanstoots mist. Als ik zo'n duidelijke en eerlijke brief had geschreven als die pleegmoeder, zou ik me belazerd voelen met een dergelijk antwoord.

bron: 'Pedofilie in de actualiteit - Emancipatie oudere-jongere-relaties' door Carl Huizinga; Sjow, 7e jaargang, nr. 5; 1979