Vrijheid van meningsuiting onder vuur

In Duitsland spelen twee dingen. In een verzameling documenten zat of zit een tekst van een zekere Stephan, een jongen, die positief spreekt over de verhouding die hij met een man gehad heeft. 'Dus' werd de webmaster hierop aangesproken door 'justitie' die zei dat die tekst pornografie was in die context en/of dat het in Duitsland verboden is 'een misdrijf te promoten' en dat dat hier het geval was. Men werd veroordeeld maar ging in beroep. In hoger beroep dacht men hier anders over, maar oordeelde niet zelf, doch verwees men de zaak terug naar de rechtbank. [...] Die rechtbank gaat nu een deskundige inschakelen die moet zeggen of die verzameling documenten een wetenschappelijke is en of de Stephan-tekst daaraan een substantiële bijdrage geeft. [...]

Dan speelt er de zaak tegen Dieter Gieseking, de man van Krumme13, een [pedoactivisme]groep. Destijds moest hij al van Trier verhuizen naar Hamburg. Daar ontdekte men zijn aard en verleden en moest hij vluchten naar Umma. Daar kwam men er ook achter wie hij was. Er volgde een heuse demonstratie en de verhuurder zei hem de huur op. Het beroep hiertegen heeft hij verloren. Misschien volgt er nog weer een hoger beroep. Moeilijk blijft het wel, als je om de ideeën moet verhuizen...

In Canada zijn ze er uit hoor. Daar speelde de zaak tegen Robin Sharpe. Deze werd vrijgesproken van, zeg maar kinderporno, omdat het om een tekst ging, woorden, geen platen en dat mag vanwege het recht op vrije meningsuiting. Maar men heeft er iets op gevonden. Nu is het ook verboden teksten te publiceren die 'seksueel misbruik' ofwel seks met minderjarigen verdedigen of promoten.

bron: Ontvangen e-mail; 1 april 2005