Vrouwen tegen pedofilie

Bij porno ligt het anders omdat tolerantie ten opzichte van de pornografie door velen als progressief gezien wordt. Vrouwen die er tegen zijn worden dus gemakkelijk in de conservatieve hoek geschoven en dat is dan meteen een excuus om niet naar hun argumenten te luisteren. Een voorbeeld daarvan trof ik aan bij Maarten 't Hart, in een passage over de puriteinse onderstroom in de vrouwenbeweging. Een feministische fractie (als die er was), zegt hij, zou ongetwijfeld in de Tweede Kamer meestemmen met de SGP en de GVP als het over pornografie gaat.

Vrouwen tegen pedofilie kunnen óók verwachten dat ze reactionair genoemd zullen worden. Daarnaast zullen ze echter véél bijval oogsten, want seksualiteit tussen volwassenen en kinderen is nog een echt taboe, het laatste taboe zegt men wel eens. Maar het zou jammer zijn als ook hier klakkeloos partij (voor of tegen) gekozen werd, want pedofilie is naar mijn mening een ernstige zaak, die niet met een dooddoener afgedaan mag worden. Dat zou onrecht betekenen voor de mensen die op grond van hun seksuele geaardheid nog steeds met misdadigers op een hoop gegooid worden, maar bovendien komen we op die manier geen stap verder met ons denken over seksualiteit en relaties. Daarom is het goed dat feministen de discussie weer aangezwengeld hebben, waarbij ik wel even wil opmerken dat niet alle feministen tegen pedofilie zijn en dat niet alle vrouwen, die actie voeren tegen pedofilie, zichzelf als feministen beschouwen.

bron: Artikel 'Vrouwen tegen pedofilie' door Ada Schillemans; Jeugd en samenleving, nummer 2; februari 1983